خنک آن قمار بازی که بباخت ...

روزهای خیلی سختی در پیش هست، روزهایی پر از کار و مشغله نمی‌دانم چقدر توان دارم اما از همه‌ی توانم با ریاضتی دقیق باید بهره‌ ببرم. نباید جایی کم بگذارم، پای دلم جایی سر بخورد، حواسم به جایی پرت شود، خسته شوم ... هیچ باید یاد بگیرم که لذت ببرم و اینکه فقط و فقط کار نیکو کردن از پر کردن است 

باید می نوشتم که حواسم جمع‌تر شود 

خنک آن قمار بازی که بباخت ......

دیروز ۳۲ ام تمام شد، خیلی بی روح و خیلی معمولی، هیچ فرقی با روزهای دیگه نداشت، که البته نداشت و خودم هم نمی خواستم داشته باشه، اما می ترسم همه چیز از یادم بره؛ تولدها ، مناسبات و ... یکجور خط خشک زمان رو می شکنند و من دیگه هیچی این شکست رو ایجاد نمی کنه... مامان اینجاست اما دوست نداشتم تولد بگیرم ای خنک آن قمار بازی که بباخت ......

پریود و بی حوصلگی رو چطور میشه کنترلش کرد؟ حال هیچ کاری رو ندارم، نه منتظری دارم و نه در انتظاری... همه چیز دارد قرار می‌گیرد، در یک چیدمان منظم در کنار هم و کم‌کم دارد تمام می‌شود هیچ جایی سراغی نیست... خودم خواستم ، خودم تا تونستم از خودم در حالی چنین کاستم تا به همینجا برسم ... حال خنک آن قمار بازی که بباخت ......

دیروز شکستی دوباره، تلاش برای به چنگ آوردن و خفت سکوت و ... باز هم شکست خوردم یکی غرورم شکست و عزت نفس پایمال شد یکی کنجکاوی و و و  اما می‌گفت هر آنچه از پای در نیاوردم قوی‌ترم میسازد  نمی‌دانم قرار است در چه قویتر شون ، گاهی شاید لازم نیست چیزی بجویم باید شکست را پذیرفت و ا خنک آن قمار بازی که بباخت ......

تا منت عریان نشه و این من عریانت رو نبینی باورت نمیشه پشت این لباس زیبا چه خبره؛ آدم خوبا دلقی به تن می کنند و تنی زیبا دارند و ... حال و روزم هیچ خوش نیست گیج گیجم و فقط دارم دور خودم می چرخم از اون بدترش دیدوز بود که کلی دعوا و کلی گیر و درس نخوندن بعد یهو اومد و دیدمش و دنیام عوض شد می دونم هیچ ح خنک آن قمار بازی که بباخت ......

دارم هی توی سرم می چرخم و به خودم غر می زنم و هی از خودم گلایه می کنم از اینکه چقدر ایمان و امید نداشتنم دستم را به سوی غیر دراز کرده که چقدر محتاجم و چقدر در اوج نیازم و چقدر دارم مچاله می شوم از تنهایی و تهی شدگی و بی مقداری که یکیهو می بینم صفحه‌ی گوشیم با یکی دو قطره تر شده و این برای منِ ب خنک آن قمار بازی که بباخت ......

در دنیایی که هیچ کس مثل فیلم ها و قصه ها یا لااقل مثل برداشت من از فیلم‌ها و قصه‌ها عاشق نمی‌شود ناگزیری پناه ببری به امری متعالی؛ و در زمانه‌ای که خدایش مرده و دستانمان از امر متعالی کوتاه است پناه بردن به این یگانه امر متعالی یعنی "دانش" خود معنای زیستن و مردن است..‌ خودِ خنک آن قمار بازی که بباخت ......

دلم کمی وادادگی می‌خواهد که دل ببندی و کسی انتظارت را بکشد نازت را بکشد که دنیا را بهاری کند برایت 

کاش ماوایی بودی در این جهان کاش برهوت نبود 

این آن چیزی نیست که وعده‌اش را داده بودی ....

تو کم گذاشتی ... مثل من 

دلش دل می‌خواست ...

خنک آن قمار بازی که بباخت ......

از وقتی مامان اومد و رفت هیچ کاری نکردم، نه کتابخونه بند میشم نه خونه، نه دستم به تفریح میره و نه حالدرس و بحث دارم، گزارشی که باید دو هفته پیش جمعش می کردم هنوز نیمه کاره مانده و من هنوز یک صفحه مفید نخوانده ام. این گزارش این یک هفته و نیم بعد از رفتن مامان است، یک نیمه هفته ای هم خودش بود می‌ خنک آن قمار بازی که بباخت ......

دلم آن من قدیمم را می‌خواهد همین من دو سه ماه پیش یکسال پیش همین من اول مهر و بعد آن، یکهو خالی کردم یا چه نمی دانم، احساس می کنم نمی کشم احساس می کنم سست عنصر شده ام و چیزی در من ولگردی می کند شاید از این صفحات مجازی باشد باید کمی به خودم استراحت و یا ریاضت ذهنی بدهم فعلا تا اطلاع ثانوی اینستا خنک آن قمار بازی که بباخت ......

-باز هم؟

_باز هم

-خر شدی؟

_خر شدم
و خسته ام 
و هوس قمار دیگر  

-خر شدی

_می دونم

-نکن

_مرا حذر نیست

-خراب نکن

_می کشدم

- کی؟ ....

_ از منع و مانع گریزانم 
فعلا به صبرم...
و تشنه 

خنک آن قمار بازی که بباخت ......

هنوز با ترم جدید همراه نشدم و درسها یهو تلنبار شدند این چند روز که بگذره برم سراغ درس و مشقم کتابخونه و همون روال 

تو خونه نمیشه خیلی درس خوند 

درسها و پیشنیازهاش ... خیلی عقبم و دلم راستش به درس و جدیت قبل نمی ره 

دلی که بند داره بلد نیست مقید شه گویا!

دلم رهایی می‌خواد عاشقی

اگه قراره بسوزم ... بسوزم فقط نگران میم‌ام که به اون ظلم نشه 

خنک آن قمار بازی که بباخت ......

قبلترها جور دیگری برایش بودم که حالا نیستم برای همین هم خیلی بی‌تفاوت می‌گذرد، قبلترها حواسش بود به من و حالا ...

دنیایی بی کسی که حواسش جمع تو باشد دنیای تشنگی‌ مدام است 

باید روزه بگیرم دارد خواستن هایم زیاد می‌شود و حواسم هست که این تشنگی دارد خودش را نشان می‌دهد 

صبر صبر

باید شراب شوی ... یا نه خمی که شراب را نگه‌دارد

خنک آن قمار بازی که بباخت ......

حریف خیال شبانه‌ام ...

خواب بود تو بودی و کتاب و درس

مثل همیشه....

خواب بود ....

خنک آن قمار بازی که بباخت ......

هنوز بیشتر از یک روز مانده به امتحان میم و خانه‌نشینی من بخاطر او روحم مچاله‌است و توان ندارد هیچ‌کاری بکند ؛ نه کتاب، نه درس، نه کارهای خانه، و نه.... خسته در خودش فرو رفته فقط بی حوصله و دلش یک چیزی می خواهد تا از این منه کسالت بارش کمی دور شود  خسته و کلافه به هر چیزی چنگ می‌زند و آخرش می‌داند جز کار توی آشپزخانه، در آوردن ظرف‌های شسته از ماشین ظرفشویی و جایگزین کردن با ظرف‌های چرک، درست کردن غذا و ... جز اینها چاره‌ای برای کم کردن لختی نیست و هرچه دیرتر بروی بیشتر مچاله شده‌ای  از کی اینقدر از خودم خسته می‌شدم زود زود؟ همیشه چرا بلد نیستم با خودم روزگار بگذرانم؟ چرا اینقدر با خودم قهرم؟ چرا اینقدر پناه می‌برم به دنیای بیرون؟ خنک آن قمار بازی که بباخت ......

هیچ چیزی بدتر از گرفتن امید از آدمها نیست، آدمهای بدون روزن امید تبدیل میشن به آدمهای سرد، خنثی، بی‌عمل و از اون بدتر بی‌باور... بی عشق

امید تو جاهای مختلف زندگی باهم فرق می‌کنه ممکن یکجا هموز امیدی باشه و جایی نه اون جایی که امید نیست مثل تک خونه‌ی متروک وسط جنگل می‌مونه که هیچ‌کسی تصمیم به موندن نداره، میاد که بره، یه توقفگاه، و حالا اگر هدفی نمونه و هدف بشه خود توقفگاه گویی تو برهوتی رها شده‌ای ... برهوتی بی جهت ... همه ‌ی جهات دچار خط خشک زمانند ....

خنک آن قمار بازی که بباخت ......

می‌داند و می‌دانی که این ملال را به دلت جاری کرده تا عیارت را بسنجد و تو کافر ترینی به عشق، به او ، به خود ....

تو لجبازترینی...

بی باورترینی....

گاهی آدم دلش به همین صفات منفی خوش می‌شود اما ... که لااقل هیچ‌کس مثل من اینقدر اینها نبود ... 

خنک آن قمار بازی که بباخت ......

بی‌هدف و تند تند قدم می‌زنم، یک مسیر کوتاه و مشخص را هی می‌روم و برمی‌گردم، توی سرم می‌گذرد این یکی‌.. اون یکی... و بعد با خودم می‌گویم کاش زندگی من هم واقعا هدفمند بود، کاش واقعا آدم با اراده ای بودم، کاش اینقدر از خودم و تنهایی‌ام فراری نبودم، کاش همش به فکر نشان دادن به این و آنِ بی ربط و با ربط نبودم، کاش اهل مطالعه بودم و غرق در دنیای آموختن سیر نمی‌شدم، کاش هی دلم نمی‌خواست برم بیرون و بگردم و لباس بخرم و گاه گاهی به زور دانشگاه و نگاه این و آن چیزکی بخوانم و کاری بکنم، کاش آدم متمرکز و پر تلاشی بودم، کاش اسیر عشق و عاشقی‌های جوانی نبودم، بند لذت‌های کوتاه نبودم، کاش آدم بزرگی بودم ... همانی که هیچ وقت نبودم... همانی که دارم تلاش می کنم این روزها ادایش را خوب در بیاورم ... یادم به کامو میفتد که می‌گفت برای هر کار جدی باید که ریاضتی بکشید ... زود خسته می‌شم نفسم خیلی فربه و سرکش است، سنم بالا رفته و دارد کم کم دیر می شود باید واقعی‌تر آنچه می‌خواهم بشوم نه ظاهری، حتی اگر هزاربار هم زمین بخورم باید این خنک آن قمار بازی که بباخت ......